Հրաչ Քալսահակեան
Վերջերս բախտը ունեցայ այցելելու Սփիւռքի Նախարարութիւն: Նախ զարմանքով տեսայ որ նախարարութեան նստավայրը նոյնինքն անցեալի յայտնի Էրեբունի հիւրանոցին մէջ էր: Հիմա հիւրանոցը վերանորոգուած է եւ Էրեբունի Բլազա անունով գործարարական կեդրոնի վերածուած է՝ բոլորովին արդիական կերպարանքով:
Նախարարը ցանկութիւն կ՛ունենայ իմանալու Ծոցի երկիրներու հայութեան մասին եւ մանաւանդ Ազատ-Հայ կայքին մասին: Հանդիպումէն ետք զիս կը հրամցուի հիւրերու մատեանը, երկտող մը գրելու համար:
Կը թերթատեմ մատեանին էջերը եւ կը հանդիպիմ Հալէպի Քարէն Եփփէ Ճեմարանի աշակերտութեան անունով գրուած խօսքին: Դպրոցը իմ յաճախած դպրոցս է, իսկ աշակերտական խմբակը վերջերս Երեւան գտնուած եւ Նախարարութիւն այցելած քսան հոգինոց խումբ մըն է:
Դժբախտաբար քսանը չանցնող բառերուն մէջ կային հինգէ աւելի սխալներ՝ յայտնենք, առիթ, անգամ եւ յառաջացած բառերը սխալ գրուած էին:
Արդեօք քսան հոգինոց խումբի մը մէջ ուղղագրական կանոններուն քաջատեղեակ անձ կարելի չեղա՞ւ գտնել:
Եթէ իսկապէս այսպիսի անմխիթար վիճակի մէջ է հայկական ամենէն յայտնի սփիւռքեան կրթական կառոյցը, գոնէ գրութիւնը նախապէս պատրաստուած ըլլար եւ պարզ ընդօրինակութիւն մը տեղի ունենար:
No comments:
Post a Comment